*پنجره ای رو به خدا*

? به سادات احترام بگذاریم

《رسول خدا -صلی الله علیه و آله- فرمودند:

⬅️چهار نفرند که من برای ایشان روز قیامت شفیعم، هر چند با گناه های اهل زمین بیایند:اِکرام کننده ذُرّیّه (فرزندان) من؛ برآورنده حاجت های ایشان؛ کوشش کننده در کارهای ایشان چون ناچار شوند به آن ها؛
و دوستدار ایشان به دل و زبان》

? کلمه طیّبه باب14 حدیث1
تألیف: میرزا حسین طبرسی نوری

? وعده ای که پیامبر اکرم -صلی الله علیه و آله- برای شفاعت دادند، بسیار گرانبهاست؛ لذا از احترام گذاشتن به سادات و تلاش و کوشش در راه برطرف کردن مشکلاتشان فراموش نکنیم.

⬅️از این مهم نیز نباید غافل شد که:
بزرگ سادات و آقای فرزندان رسول خدا -صلی الله علیه و آله- در روزگار ما، وجود ذی جود امام عصر -عجل الله فرجه- می باشد.
دعای فراوان برای فرج، اِکرام کردن، و برآوردن حاجت، و نشانه محبت ما به ایشان است.

? #احترام_به_سادات

? ﭘﺴﺮ ﻫﻨﺪ ﺟﮕﺮﺧﻮﺍﺭ

?ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﺃﺫﻳﻨﺔ ﻗﺎﻝ ﻗﺎﻝ ﺃﺑﻮ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﻉ ﻗﺎﻝ ﺃﺑﻲ ﻉ ﻗﺎﻝ ﺃﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻉ ﻳﺨﺮﺝ ﺍﺑﻦ ﺁﻛﻠﺔ ﺍﻟﺄﻛﺒﺎﺩ ﻣﻦ ﺍﻟﻮﺍﺩﻱ ﺍﻟﻴﺎﺑﺲ ﻭ ﻫﻮ ﺭﺟﻞ ﺭﺑﻌﺔ ﻭﺣﺶ ﺍﻟﻮﺟﻪ ﺿﺨﻢ ﺍﻟﻬﺎﻣﺔ ﺑﻮﺟﻬﻪ ﺃﺛﺮ ﺟﺪﺭﻱ ﺇﺫﺍﺭﺃﻳﺘﻪ ﺣﺴﺒﺘﻪ ﺃﻋﻮﺭ ﺍﺳﻤﻪ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﻭﺃﺑﻮﻩ ﻋﻨﺒﺴﺔ ﻭ ﻫﻮ ﻣﻦ ﻭﻟﺪ ﺃﺑﻲ ﺳﻔﻴﺎﻥ ﺣﺘﻲ ﻳﺄﺗﻲ ﺃﺭﺿﺎ ﺫﺍﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﻭﻣﻌﻴﻦ ﻓﻴﺴﺘﻮﻱ ﻋﻠﻲ ﻣﻨﺒﺮﻫﺎ

《ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺍﺯ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ:

⬅️ﭘﺴﺮ ﻫﻨﺪ ﺟﮕﺮﺧﻮﺍﺭ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻰ ﺧﺸﻚ ﺧﺮﻭﺝ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﻣﺮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﭼﻬﺎﺭ ﺷﺎﻧﻪ ﻭ ﺯﺷﺖ ﺭﻭ ﻭ ﻛﻠّﻪ ﮔﻨﺪﻩ ﻭ ﺁﺑﻠﻪ ﺭﻭ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻰ ﻣﻰ ﭘﻨﺪﺍﺭﻯ ﻛﻪ ﻳﻚ ﭼﺸﻢ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﻡ ﭘﺪﺭﺵ ﻋﻨﺒﺴﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺑﻮ ﺳﻔﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ ﻭ ﺧﺮّﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ #ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﻰ ﻧﺸﻴﻨﺪ.

?کتاب کمال الدین شیخ صدوق/صفحه651/حدیث9

#عثمان_بن_عنبسه

#سفیانی

? مناظره کعبه وکربلا ?
گفت با کرب و بلا کعبه من از تو برترم ? تو بیابانی و من بیت خدای اکبرم
کربلادر پاسخش گفتااگر تو خانه ای ? من همه خون خدا میجوشداز بام و درم
کعبه گفتا مرد و زن آرند دور من طواف ? من مطاف مسلمین از کِهتر و از مِهترم
کربلا گفتا چه گویی هر شب آدینه من ? میزبان انبیاء از اوّلین تا آخرم
کعبه گفتا انبیاء هم گِرد من گردیده اند ? تو کجا ومن کجا تو دیگری من دیگرم
کربلا گفتا که روح انبیاء را کعبه ایست ? آن منم زیرا مزار زاده ی پیغمبرم
کعبه گفتا مرتضی درمن بدنیا آمده ? این شرافت بسکه من خود زادگاه حیدرم
کربلاگفتاعلی بوده سه شب مهمان تو ? من حسینش راگرفتم تا قیامت دربرم
کعبه گفتا من صفا و مروه دارم در کنار ? وصف اسماعیل باشد خاطرات هاجرم
کربلا گفتا بیا در خیمه گاه و قتلگاه ? سعی ثارالله را بنگر ببین کز تو سرم
کعبه گفتا چاه زمزم را کنار من ببین ? سالها و قرنها جوشد زدامان کوثرم
کربلا گفتا که زمزم را چه با خون حسین؟ ? زمزم تو آب و من خون خدا را ساغرم
کعبه گفتا بوده دحوالارض در دامان من ? من همانا بر تمام آفرینش محورم
ناگهان ازحق نداآمدحرم خاموش باش ? تو کجاوکربلا هرچند هستی محترم
هستی توخلقت تواز طفیل کربلاست ? چندمیگویی که من ازکربلابالاترم
کربلا دارد به کل آفرینش افتخار ? کربلا گوید که من عرش خدا را زیورم
من مزار پاک هفتاد و دو ثاراللهیم ? من هم آغوش ابوالفضل و علی اکبرم
مضجع العشاق فرموده علی نام مرا ? شاهدم این دامن سرخ شهادت پرورم
اشک زهرا ریخته در دامن گلزار من ? عطر جنت می دمد از لاله های پرپرم
ذره ای ازخاک من درد خلایق رادواست ? خون ثارالله میجوشدزهرنخل ترم
اینکه می بوسند با هم انبیاء و اولیاء ? دست عباس است کافتاده به خاک معبرم
گر چه در قلبم فرات ودجله میجوشدمدام ? آب ،آب تشنگان افکنده برجان آذرم
در بغل دارم فرات و تا قیامت شرمگین ? از رباب و حنجر خشک علی اصغرم
نخل « میثم » نخله ای باشد ز نخلستان من ? بیت بیت آتشین آن بود برگ و برم
????????

? ماجرای طلسم شیخ بهاییی در ساخت حرم امام رضا(ع) ?
شیخ بهایی پس از طراحی حرم، در هنگام ساخت آن، خود بر کلیه امور نظارت داشته‌اند قبل از آن که ساخت حرم به اتمام برسد، برای جناب شیخ سفر مهمی پیش می‌آید. ? ? ?
شیخ به معماران حرم بسیار سفارش می ‌کنند که کار را متوقف نکنند و ساخت حرم را پیش برده به اتمام برسانند به جز سر در دروازه اصلی حرم چرا که شیخ در نظر داشته روی آن کتیبه ای را که از اشعار خودش بوده نصب نماید. ? ?
به هر حال، سفر شیخ به درازا می‌کشد و بیش از زمان پیش بینی شده در سفر می‌مانند، هنگامی که از سفر باز می گردد و جهت سرکشی کارهای ساخت و ساز به حرم مطهر می‌رسد، با تعجب بسیار می‌بیند که ساخت حرم به پایان رسیده، سر در اصلی تمام شده و مردم در حال رفت و آمد به حرم مقدس هستند. ? ?
شیخ با دیدن این صحنه، بسیار ناراحت می‌شود و به معماران اعتراض می‌کند: «چرا منتظر آمدن من نماندید؟ مسئول ساخت عرض می‌کند: «ما می‌خواستیم صبر کنیم تا شما بیایید، اما تولیت حرم نزد ما آمدند و بسیار تأکید کردند که باید ساخت حرم هرچه سریع تر به پایان برسد.هرچه به او گفتیم که باید شیخ بیاید و خود بر ساخت سر در دروازه نظارت مستقیم داشته باشد، قبول نکردند. وقتی زیاد اصرار کردیم، گفتند: کسی دستور اتمام کار را داده که از شیخ خیلی بالاتر و بزرگ‌تر است. خود آقا علی بن موسی الرضا(ع) دستور اتمام کار را داده‌اند. ? ? ?
شیخ بهایی از تولیت در این مورد توضیح می‌خواهند. تولیت حرم نقل می‌کند: چند شب پی در پی آقا امام رضا(ع) به خواب من آمده و فرمودند: «کتیبه شیخ بهایی، به در خانه ما زده نشود، خانه ما هیچ گاه به روی کسی بسته نمی‌شود و هر کس بخواهد می‌تواند بیاید». ? ?
شیخ با شنیدن این حرف، اشک از چشمانش جاری می‌شود و به سمت ضریح می‌رود و ذکر «یا ستار العیوب» بر لبانش جاری می‌شود. سپس در کنار ضریح آن قدر گریه می‌کند تا از هوش می رود، پس از به هوش آمدن خود چنین تعریف می‌کند: من می‌خواستم یکی از طلسم ها را به صورت کتیبه‌ای بر سر در ورودی حرم بزنم، با این اثر که افرادی که آمادگی لازم را ندارند نتوانند وارد حرم مطهر و حریم مقدس حضرت علی بن موسی الرضا(ع) شوند، اما خود آقا نپذیرفتند و در خواب به تولیت آستان از این اقدام ابراز نارضایتی فرمودند. ?
آری در خانه این بزرگواران، به روی همه، حتی غیر مسلمانان باز است و هر ساله شاهدیم که کرامات امام هشتم (ع) حتی غیر مسلمانان نیز شامل می‌شود و از این خوان گسترده کرم به همه خواهندگان و جویندگان می‌رسد.
? ? ? ? ? ? ? ?

? علامه حلی وملاقات با امام زمان علیه السلام ?
در یکى از روزها که به طرف کربلا رهسپار بود، در راه شخصى به او رسید و همراه علاّمه با هم به کربلا مى رفتند علاّمه با رفیق تازه اش شروع به صحبت کرد و مسائلى را بیان نمود هر مسئله مشکلى مى پرسید، رفیق راهش جواب مى داد به طورى که از علم رفیق راهش متحیّر ماند گرم صحبت بودند تا آنکه در مسئله اى، آن شخص بر خلاف فتواى علاّمه فتوا داد علاّمه گفت: این فتواى شما بر خلاف اصل و قاعده است دلیل هم که این قاعده را از بین ببرد نداریم. آن شخص گفت:
چرا دلیل موثّقى داریم که شیخ طوسى(ره) در کتاب تهذیب در وسط فلان صفحه، آن را نقل کرده است.علاّمه گفت: چنین حدیثى را در کتاب تهذیب ندیده ام. آن شخص گفت: کتاب تهذیبى که پیش تو هست در فلان صفحه و سطر این حدیث مذکور است!! ? ? ? ? ? ?
علاّمه درک کرد که در برابر استادِ علاّمه ها قرار گرفته، لذا شروع کرد به ذکر مسائل مشکله اى که براى خودش حل نشده بود، در این موقع تازیانه اى را که در دست داشت به زمین افتاد، در همین حین این مسئله را از آن شخص پرسید که آیا در زمان غیبت کبرى، امکان ملاقات با امام زمان(علیه السلام) هست؟ ? ? ? ? ? ? ?
آن شخص تازیانه را برداشته بود و به علاّمه مى داد و دستش به دست علاّمه رسید فرمود:
چگونه نمى توان امام زمان را دید در صورتى که اینک دست او در دست توست.علاّمه چون متوجه شد، خود را به دست و پاى امام زمان(علیه السلام)انداخت و آنچنان محو عشق آن حضرت شد که مدتى چیزى نفهمید، پس از آنکه به حال خود آمد کسى را ندید، به خانه مراجعت کرد و فورى کتاب تهذیب خود را باز نمود و دید آن حدیث با همان علائم از صفحه و سطر، تطبیق مى کند، در حاشیه این کتاب در همان صفحه نوشت: این حدیثى است که مولایم امام زمان(علیه السلام) مرا به آن خبر داده است.
? ? ? ? ? ? ? ? ?