*پنجره ای رو به خدا*

نه فرشته ام، نه شیطان، کیم و چیم؟ همینم!
نه ز بادم و نه زآتش که نواده ی زمینم!

منم و چراغ خردی که بمیرد از نسیمی
نه سپیده دم به دستم، نه ستاره بر جبینم

منم و ردای تنگی که به جز منش نگنجد
نه فلک بر آستانم، نه خدا در آستینم

نه حق حقم، نه ناحق،نه بدم، نه خوب مطلق
سیه و سپیدم: ابلق! که به نیک و بد عجینم

نزنم نمک به زخمی که همیشگی است، باری،
که نه خسته ی نخستین، نه خراب آخرینم

حسین_منزوی